Φίλοι μου Γαρδικιώτες,
Με αυτή την ανοιχτή επιστολή θέλω, μετά από πολύ καιρό σιωπής, να ξεκαθαρίσω κάποια πραγματάκια....
Πρώτα πρώτα θέλω να συγχαρώ (έστω κι αργά) το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας για την εκλογή του. Έλαβα και την εφημερίδα μας την εβδομάδα που πέρασε και χάρηκα που είδα τις εκδηλώσεις που προγραμματίζει το Δ.Σ. του Συλλόγου. Μπράβο!
Είδα και μια συνεχή παράκληση για την οικονομική τακτοποίηση όλων των μελών του Συλλόγου. Σωστό κι αυτό. Ακόμη κι εγώ για την τρέχουσα χρονιά δεν είμαι οικονομικά εντάξει, μιας και στη Γενική Συνέλευση ψήφισα μεν, δεν έδωσα τη συνδρομή μου δε! Ούτως ή άλλως δεν πείραξε και ποτέ κανέναν αν πληρώνουμε Ιανουάριο ή Αύγουστο, αρκεί όμως να είμαστε εντάξει στις οικονομικές μας υποχρεώσεις προς το Σύλλογο.
Εδώ, όμως, θα μου επιτρέψετε, κ.κ. του ΔΣ, να σας κάνω μια παρατήρηση:
Είδα την πρόσκληση για την οικονομική τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων των μελών, είδα και την πρόσκληση για τη σημερινή εκδήλωση στην Αγία Παρασκευή.
Είδα και τον κατάλογο των οικονομικά τακτοποιημένων μελών, αλλά δεν είδα τον κατάλογο με τα επιτρεπά, κατά τον πρόεδρο του Συλλόγου και τον θείο του, μέλη που μπορούν να παραστούν στην εκδήλωση! Μεγάλη παράλλειψη!
«Μαράθηκε» ο νέος μας πρόεδρος του Συλλόγου, όταν επικοινώνησα μαζί του για να τον ρωτήσω αν χρειάζεται να του δώσω αριθμό συμμετεχόντων στην «συνεστίαση» της 20ης Μαρτίου στην Αγία Παρασκευή. Με ενημέρωσε οτι προτίθεται ο θείος του να παραστεί και οτι δεν είναι πρέπον να παρευρίσκομαι κι εγώ για να μη «στεναχωρηθεί»! Και φυσικά το Σάββατο 19/03 μου επιβεβαίωσε την παρουσία του εισαγγελέα μετά της συμβίας του και με τη φράση: «Χριστίνα, άσε τώρα, σε παρακαλώ, άλλη φορά, σε άλλη εκδήλωση του συλλογου....» με παρεκάλεσε να μην παραστώ...
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους:
Ναι έλυσα την υιοθεσία μου με τον Νικολοδήμο. Και λοιπόν; Αφορά κάποιον άλλο πλην ημών το γεγονός; ή ξαφνικά τώρα δεν είμαι γαρδικιώτισσα;
Είναι κι αυτό ένας τρόπος φασισμού: Όσο ήμουν η κόρη του εισαγγελέα ήμουν και γαρδικιώτισσα! Δηλαδή τώρα ξαφνικά δεν αγαπώ το χωριό, δεν έζησα εδώ τίποτα, δεν έτρεξα, δεν έχω φίλους που λατρεύω. Και φυσικά είμαι τόσο χαζή που δεν κατάλαβα οτι ως μέλος του συλλόγου πρέπει να ρωτάω πρώτα ποιά εκδήλωση θα στηρίξω, μη και παρίσταται και στεναχωρηθεί ο Νικολοδήμος! Υπάρχουν πάντα άνθρωποι που μας «στεναχωρούν» ,επί δημοκρατίας όμως δεν μπορούμε να επιβάλλουμε ούτε την παρουσία τους, ούτε την απουσία τους! Απλώς «τους τρώμε στη μάπα»! Μου έχει συμβεί κι εμένα...
Εννοείται πως η ψήφος μου έγινε δεκτή στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, και οι συνδρομές μου των τελευταίων ετών, δεκτές έγιναν κι αυτές, δε μου επιστράφηκε καμμία...
Την 4η Νοεμβρίου 2010 με άρθρο που «ανέβασα» στο blog μου προκάλεσα έναν σάλο σε δημοκράτες γαρδικιώτες (για έναν μπάρμπα τους «βασανιστή» δεν τους μίλησε κανείς) και εν ολίγοις φάγαμε ένα «εμπάργκο» κι εγώ και το blog μου και κατηγορήθηκα για «φασιστική ιδεολογία» επειδή υπήρχε σύκγριση της σημερινής οικονομίας της χώρας μας με την εποχή της χούντας.... Οι δε δημοκράτες αυτοί (κάποιοι, συγγενείς μου στο παρελθόν) όταν βρίσκουν «τα σκούρα», θεωρούν θεμιτά και δημοκρατικά μέσα και επιχειρήματα την κριτική του ιδιωτικού βίου, έχουν αυτοδιοριστεί δικαστές και έχουν αποφασίσει... Με θεωρούν μάλιστα «δυστυχισμένο πλάσμα»! Μα υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από την ελευθερία να διαλέγεις όχι μόνο τους φίλους αλλά και τους συγγενείς; Υπάρχει πάντα και η άλλη όψη του νομίσματος, την οποία όμως δε γνωρίζετε... Και ποιά είναι τα κριτήρια της δυστυχίας ή της ευτυχίας; Δεν είναι υποκειμενικά πια; Εκδόθηκε κάποιος κατάλογος;
Αν αυτό είναι η δημοκρατία σας, φίλοι μου, δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι που είμαι φασίστρια.
Είμαι περήφανη που ως φασίστρια, δε φοβήθηκα ποτέ, κοιτάω ακόμη τους ανθρώπους στα μάτια (σε αντίθεση με κάποιους που όλο σκύβουν το κεφάλι μπροστά μου), τσατίζομαι, φωνάζω αλλά είμαι εκεί στην ανάγκη (το ξέρουν αυτό οι γαρδικιώτες), λατρεύω το χωριό μου, το κουβαλάω πάντα μέσα μου αλλά δεν έχω το αίμα του! Ευτυχώς! Γιατί το αίμα νερό δε γίνεται, κι εμείς (οι φασίστες της Μάνης) δεν είμαστε μικροπρεπείς!
Κρίμα στα πτυχία και τις θέσεις σας αγαπητοί μου!!!! Κρίμα και στη δημοκρατία που προσβάλλετε λέγοντας οτι είστε δημοκράτες!
Ευτυχώς στο χωριό μας υπάρχουν ακόμη αγνοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ξέρουν να μετρούν από τις πράξεις και την καρδιά και όχι από το αν είμαι Νικολοδήμου ή όχι!
...Κάποτε ο Λώρενς της Αραβίας πήρε ένα αναμένο κερί, έβαλε πάνω στη φλόγα το χέρι του και κοιτούσε ατάραχος το δέρμα του που καιγόταν. Κάποιος που τον έβλεπε ρώτησε: «δεν πονάει»;
«Ναι, πονάει ! ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ»!!!!!!!!
Μέχρι λοιπόν να ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο της Βουλής που θα μου απαγορεύει να αγαπώ και να επισκέπτομαι το χωριό μου και τους ανθρώπους του.... εγώ, η φασίστρια, θα είμαι εκεί! Και το blog μου επίσης.....
maniata
